Pieszo

Anty-POPIÓŁ I DIAMENT, nazwano ten dramat blisko 30 lat temu. Opublikowana przez Mrożka w 1980 roku sztuka, opisuje w realistyczny, wręcz okrutny sposób przełomowy moment w dziejach Polski - ostatnie chwile II wojny światowej i pierwsze dni w nowej, komunistycznej rzeczywistości. Jej bohaterowie idą – dosłownie, za posuwającym się frontem i w przenośni, za "parowozem" historii; zderzają się z nową, tuż powojenną rzeczywistością. O PIESZO pisano: "To dramat o wyraźnym zacięciu realistycznym, w którym po pierwsze dał Mrożek fascynująco czystą syntezę "korzeni" naszej współczesności, po drugie zaś dla swoich fascynacji perypetiami idei dwudziestowiecznych, znalazł formułę dramatyczną niezwykle nośną myślowo.". Przypomnienie tej ważnej w dziejach polskiej dramaturgii pozycji jako metafory zmagania się z losem i wielką historyczną manipulacją, pozwala spojrzeć na nią na nowo, dokonać jej reinterpretacji.

Anna Augustynowicz o PIESZO: Mrożek pyta o przestrzeń, którą dziedziczymy "wchodząc w ojcowskie buty". O mentalność rozpiętą między Wschodem a Zachodem. O społeczeństwo skazane na przeszłość i wygnane w przyszłość. O bohatera dramatu pozbawionego czasu teraźniejszego. PIESZO pyta o porządek świata.