Z radością informujemy, że Joanna Kreft-Baka, Monika Chomicka-Szymaniak i Jerzy Gorzko zostali uhonorowani Nagrodami Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji jubileuszu pracy twórczej. Wręczenie nagród odbyło się 3 maja na Scenie Malarnia po spektaklu POWARKIWANIA DROGI MLECZNEJ. Nagrody wręczyła Ewa Adamska - Kierownik Referatu ds. Mecenatu Kultury Miasta Gdańska. Laureatom serdecznie gratulujemy!

O JOANNIE KREFT-BACE (35 lat pracy twórczej)

„Pierwsze lata w Teatrze Wybrzeże miała nieprawdopodobnie intensywne. Rola za rolą, niemal każda to wymarzone, choć piekielnie trudne wyzwanie. Była Kressydą w TROILUSIE I KRESSYDZIE Szekspira w reżyserii Krzysztofa Babickiego, zagrała także Daszę w inscenizowanych przez niego BIESACH Dostojewskiego, Chloe w ARKADII Stopparda, swojego czasu wielkim przeboju gdańskiej sceny. Spotykała się w pracy z Krzysztofem Nazarem – jako Lady Anna w RYSZARDZIE III Szekspira, Claire w POKOJÓWKACH Geneta, wzięła też udział w MARAT/ SADE. Trudno uwierzyć, że od jej wejścia do gdańskiego zespołu minęły trzy dekady. Zachowała tę samą młodzieńczą, dziewczęcą sylwetkę i żar w oczach, na scenie umie być delikatna i zadziorna niemal jednocześnie. Tę ostatnią cechę widać doskonale choćby w POWARKIWANIACH DROGI MLECZNEJ, gdy jako Maniakalno-Depresyjna Kasandra z Mitologii Greckiej wieszczy światu jego opłakaną przyszłość. O jej zadziorności opowiada także mąż, Mirosław Baka. Poznali się podczas egzaminów do wrocławskiej PWST, a ciągle świata poza sobą nie widzą. Uwielbiają spacery brzegiem morza, gdy nie uświadczysz tam żadnego turysty. To ich prywatny, powtarzający się rytuał.”

Jacek Wakar, album TWARZE WYBRZEŻA

O MONICE CHOMICKIEJ-SZYMANIAK (25 lat pracy twórczej)

„Burza rudych włosów, uśmiechnięte, pełne ognia spojrzenie, skłonność do (scenicznych) przebieranek. Początek w gdańskim Wybrzeżu miała mocny, ale piekielnie trudny. Tuż po studiach w krakowskiej PWST, gdzie zetknęła się między innymi z Bogdanem Hussakowskim, zagrała – bagatela! – Karolinę Corday w MARAT/SADE Petera Weissa w inscenizacji Krzysztofa Nazara. Ogromne to było przedstawienie, zadanie karkołomne, reżyser wymagający jak mało kto. Jednak dała radę, partnerując Jarosławowi Tyrańskiemu, Grzegorzowi Chrapkiewiczowi, Dorocie Kolak. Od tamtej pory wierna trójmiejskiej scenie, z niejednego pieca chleb tu jadła. Sprawdziła się w dokumentalnej formie Pawła Demirskiego i Romualda Wiczy-Pokojskiego (KIEDY PRZYJDĄ PODPALIĆ TWÓJ DOM, TO SIĘ NIE ZDZIW), przepisanej na nowo klasyce (WUJASZEKWANIA.TXT Antoniego Czechowa w wersji Moniki Pęcikiewicz). Była czterdziestoletnią Mary Page Marlowe w spektaklu Adama Orzechowskiego oraz Alarmującym Kosmitą i Biologiem w wyreżyserowanych przez niego POWARKIWANIACH DROGI MLECZNEJ Bonna Parka. Uwielbia grać dla dziecięcej publiczności, czego dowód dała ostatnio jako Wiewiórka w SZELMOSTWACH LISA WITALISA Jana Brzechwy, przygotowanych przez Joannę Zdradę, a wcześniej w kilku rolach w ZACZAROWANEJ KRÓLEWNIE Artura Oppmana, przeniesionej na scenę przez Michała Derlatkę. Mąż, Dariusz Szymaniak, jest aktorem Teatru Miejskiego w Gdyni. Oboje chętnie uczestniczą w akcjach adresowanych do trójmiejskich dzieci.”

Jacek Wakar, album TWARZE WYBRZEŻA

O JERZYM GORZKO (45 lat pracy twórczej)

„W Teatrze Wybrzeże zaczynał jeszcze jako adept, był rok… Nieważne. Ważne, że etatowym członkiem zespołu jest od lat ponad czterdziestu, stworzył w tym czasie wiele fantastycznych ról i właściwie nikt nie wyobraża sobie Wybrzeża bez jego potężnej sylwetki, długich, teraz już siwych włosów, a przede wszystkim niezwykłej empatii i zaangażowania w pracę. Syn stoczniowca, jeździł do Stoczni Gdańskiej w gorących dniach strajku i podpisywania Porozumień Sierpniowych. Czytał wówczas protestującym poezje Miłosza, czując niezwykłość przeżywanych chwil. Po latach wrócił do tamtego czasu w widowisku WRACALIŚMY WRESZCIE DO WŁASNEGO DOMU w reżyserii Adama Orzechowskiego. On też powierzył mu jedną z najpiękniejszych ról w gdańskim teatrze – komiczną, a zarazem gorzką Iraidę Siemionowną, lat osiemdziesiąt, w BABIE CHANEL Nikołaja Kolady. Z rosyjską literaturą zawsze mu było po drodze. Szczególnie sobie ceni Lebiadkina, zagranego w BIESACH Dostojewskiego w reżyserii Krzysztofa Babickiego, ale też Strażnika z poruszającej sztuki TYLKO TA PCHŁA Naomi Wallace, zrealizowanej przez Aldonę Figurę. Ostatnio zaskoczył zupełnie nowym wcieleniem Dziecka Chorego na Raka w POWARKIWANIACH DROGI MLECZNEJ oraz przypomniał o sobie dziecięcej widowni w SZELMOSTWACH LISA WITALISA.”

Jacek Wakar, album TWARZE WYBRZEŻA