Marzena Nieczuja Urbańska

Od 1987 roku aktorka Teatru Wybrzeże.

„Fado oznacza po portugalsku los, przeznaczenie, czyli fatum. Każdy los jest różny, tak jak fado, gdzie smutek, żal, tęsknota splatają się z nadzieją, miłością – opowiadała o swym spektaklu muzycznym FATUM, podobnie jak jej inny recital FADO, zrodzonym z uczucia do rdzennej muzyki ulic i tawern Lizbony. Tyle że jej fado nie było imitacją tego portugalskiego, ale nosiło cechy bardzo polskie, bliskie oglądającym. Aktorka słynie zresztą z doskonałego kontaktu z publicznością. W NIECZUŁOŚCI gra między innymi kurę Agatkę i świnkę dropiatą i zaczyna spektakl w płóciennym hamaku, wisząc tuż nad ziemią. Prosi wchodzących widzów, by ją trochę pobujali, żartuje, zagaduje, swoim prywatnym ciepłem budując wspólnotę między aktorkami i publicznością. W zawodzie szuka różnych wyzwań. Z przyjemnością podejmuje się kreowania postaci, które emocjonalnie wydają się jej odległe – tak było z Mary Page Marlowe. Ostatnio doceniona za rolę Niani w KARMANIOLI twierdzi, że teatr jest jej miłością od dziecinnych lat. Mogłaby zajmować się czymkolwiek, byle w nim pracować. W zespole Wybrzeża jest od 1987 roku i nie od rzeczy uważa się ją za dobrego ducha całego ansamblu. Ma także doskonały słuch do teatralnych anegdot, czemu dała wyraz jako autorka książki TEATR… JEST CAŁYM MOIM ŻYCIEM. OPOWIEŚĆ O RYSZARDZIE MAJORZE, poświęconej legendarnemu reżyserowi i dyrektorowi gdańskiego teatru.”

Jacek Wakar, album TWARZE WYBRZEŻA